เรื่องราวครูสลา ตอนที่ 4 นักแต่งเพลงมือใหม่

อ้างอิง : หนังสือเพลงชีวิต “ศิลปินครูบ้านป่า สลา คุณวุฒิ” สำนักพิมพ์มิ่งมิตร เขียนโดย ชูเกียรติ ฉาไธสง , คมทัพแสง บรรณาธิการ แคน สาลิกา เรื่องราวครูสลา ตอนที่ 4 นักแต่งเพลงมือใหม่ โดย แคน สาลิกา : มีนาคม 2545 - “เดียวพี่จะรับไว้พิจารณานะ...เก่งนี่ แต่เพลงเองได้” ชายวัยกลางคนผิวคล้ำพูดพลางยิ้มอย่างใจดี “แต่น้องให้พี่ดูเนื้ออย่างเดียวไม่ได้หรอก..ต้องใส่ทำนองให้พี่ด้วย...อืมม์..เอาอย่างงี้ เดี๋ยวพี่จะให้ที่อยู่ไว้แล้วอัดเทปเพลงพวกนี้ส่งไปให้ฟังอีกครั้งดีกว่า” เด็กหนุ่มหน้าซื่อรับคำ ปากคอสั่นด้วยความประหม่าและตื่นเต้นเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ได้พูดกับนักร้องระดับประเทศนาม รุ่งเพชร แหลมสิงห์ - นั่นเป็นงานของชมรมวิทยุอุบลฯ ซึ่งจัดเวทีแสดงดนตรีลูกทุ่งที่ทุ่งศรีเมือง งานนี้เชิญนักร้องชั้นนำมามากมาย อาทิ ชาย เมืองสิงห์ ,คัมภีร์ แสงทอง,รุ่งเพชร แหลมสิงห์ ฯลฯ มีแฟนเพลงเข้ามาดูอย่างล้นหลาม และหนึ่งในผู้คนเรือนพันนั้น มีเด็กหนุ่มจากบ้านนาหมอม้าที่กำกระดาษเนื้อเพลงร่วม 10 เพลง จนเหงื่อซึม รวมอยู่ด้วยคนหนึ่ง - สลา ลุยฝ่าผู้คนไปถึงหลังเวที ชะเง้อมองนักร้องดังซึ่งกำลังนั่งพักอยู่อย่างตื่นเต้น แล้วก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหา รุ่งเพชร แหลมสิงห์ ที่เขาชื่นชอบเป็นพิเศษ แม้มีเวลาพูดคุยไม่นานนัก แต่น้ำใจไมตรีที่นักร้องรุ่นใหญ่มีให้ก็ยังอบอวลในความทรงจำจนทุกวันนี้ ตอนนั้นเขาหวังเพียงแค่ได้พูดคุยกับศิลปินคนโปรดก็ถือว่าโชคดีแล้ว แต่นี้ยังได้รับความหวังเป็นกำลังใจแถมมาอีก ทำให้ปลาบปลื้มจนแทบทำอะไรไม่ถูกไปทั้งวัน - หลังจากนั้น สลาอัดเพลงที่แต่งร่วม 10 เพลง ใส่เทปส่งไปให้รุ่งเพชร แหลมสิงห์ ตามที่อยู่ซึ่งให้ไว้ พร้อมกับรอคอยฟังผลด้วยใจระทึก - ดอกจานสีแดงร่วงหล่นจากลำต้นพร้อมเวลาที่สลาใกล้เรียนสำเร็จจาก ว.ค.อุบลฯ พอดี นักศึกษาปีสุดท้ายทุกคนต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบแข่งขันเพื่อบรรจุเป็นครูตามสาขาที่ร่ำเรียนมา ซึ่งนับว่าหนักหนาสาหัสไม่น้อย สลาสอบบรรจุครูได้ที่โรงเรียนบ้านไร่ขี เป็นโรงเรียนชนบทที่เงียบสงบและห่างไกลจากตัวเมืองพอสมควร ครูใหม่หนุ่มโสดคนนี้เป็นที่สนใจของชาวบ้านทั่วไปเพราะบุคลิกประจำตัวที่อ่อนน้อมรวมทั้งอัธยาศัยไมตรีอันดีทำให้ครูสลากลายเป็นที่ชื่นชอบของชาวบ้านไร่ขีไปโดยปริยาย - เริ่มแรกที่ไปสอนนั้น บ้านพักครูในโรงเรียนค่อนข้างแออัดไม่สะดวกนัก สลาต้องอาศัยนอนในโรงเก็บของซึ่งอยู่ติดกับกำแพงวัดก่อน บรรยากาศที่นี่เงียบเชียบ และวังเวง เพียงเปิดหน้าต่างห้องก็จะเห็นที่ฝักศพ และเจดีย์ใน่กระดูกถนัดตา - มันเงียบเหงาจนบางวันเขานั่งน้ำตาซึมอยู่คนเดียว สิ่งที่พอคลายเหงาได้ก็มีเพียงจดหมายของเพื่อน ๆ และหญิงสาวคนรักในเมืองเท่านั้น ช่วงนั้นเขายอมรับว่ามีหญิงสาวที่เรียนจบมารด้วยกันนั่งอยู่ในหัวใจแล้วคนหนึ่งแม้จะเป็นแค่ความผูกพันแบบวัยรุ่นทั่ว ๆ ไปก็ตาม เพิ่งห่างหันก็ช่วงมาเป็นครูนี่เอง - สลานั่งอ่านและเขียนจดหมายทุกวันด้วยความสุข การได้เขียนจดหมายบ่อย ๆ ทำให้ได้คิดค้นถ้อยคำต่างๆ ไปด้วยในตัว ความช่างคิดช่างฝันของครูหนุ่มสื่อผ่านในกระดาษจดหมายแผ่นแล้วแผ่นเล่า ซึ่งถือเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อการฝึกคิดความหมายของคำในงานเพลงของเขา - สายลมวันเวลาโชยผ่านลำห้วยบ้านไร่ขี พร้อมความเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่เริ่มก่อตัวขึ้น ความสัมพันธ์ของครูหนุ่มบ้านนอกกับหญิงสาวในเมืองเริ่มเหินห่างตามระยะทางที่ไกลกัน เขาคุ้นชินกับสิ่งแวดล้อมใหม่ในหมู่บ้านแห่งนี้มากขึ้น ครูหนุ่มโสดสำหรับบ้านนอกไกลๆ นับเป็นจุดเด่นไม่น้อยโดยเฉพาะกับสาวๆ ด้วยแล้ว หากเปรียบเทียบกับหนุ่มชาวบ้านธรรมดาก็ยิ่งเห็นข้อแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดเจน - ดวงจันเต็มดวงลอยเด่นเหนือท้องฟ้าสีหม่นในคืนลอยกระทงสายลมบางๆ หอบกระซิบความอ่อนหวานมาทักทายพร้อมกับกระทงใบตองขนาดกะทัดรัด ซึ่งสาวคนงามของหมู่บ้านทำมาฝากครูหนุ่ม - ประเพณีลอยกระทงในวัดไร่ขีจะเริ่มตอนหัวค่ำ ชาวบ้านทั้งหมู่บ้านมาทำบุญร่วมกันเสร็จแล้วก็จะตั้งขบวนไปลอยกระทงในลำห้วย ซึ่งไกลออกไปราวหนึ่งกิโลเมตร ครูหนุ่มพาลูกศิษย์ตัวเล็กๆ เดินไปเป็นกลุ่ม มีสาวๆ ชาวบ้านเดินเมียงมองไม่ห่างหันนัก ภาพนั้นงดงามและชัดเจนในความรู้สึกจนไม่มีวันลิมไปได้ - กระทงน้อยของครูหนุ่ม ลอยตามลำห้วยบ้านไร่ขีไปช้า ๆ กลางเงาดวงจันทร์ซึ่งสะท้อนวับวามในแผ่นน้ำ ปลาตัวโตพลิกตัวจนผิวน้ำกระเพื่อมแผ่วงเป็นชั้นๆ ราวไม่มีที่สิ้นสุด ขับคลอด้วยเสียงแคนของนักเพลงพื้นบ้านบางคน ภาพนี้กลายเป็นเรื่องราวของบทเพลง กระทงหลงทาง ที่สร้างชื่อให้เขาในอีกหลายปีต่อมา - บรรยากาศของบ้านไร่ขี เป็นวัตถุดิบสำคัญที่สลานำมาใช้แต่งเพลงได้ตลอดเวลา กระจ่างชัดและนุ่มลึกกว่าช่วงเวลาใด ๆ ที่จะย้อนรำลึกได้ - ยามว่างเขาจะเข้าป่าหากะปอมหรือไม่ก็สอยไข่มดแดงมาทำลาบก้อยกับลูกศิษย์ตัวเล็ก ๆ เมื่อชาวบ้านไปหาปลาในลำห้วย ครูหนุ่มก็จะแบกแหตามไปด้วยอย่างสุขใจ - ล่วงเข้า 5 เดือนเศษๆ ที่มาใช้ชีวิตเป็นครู วันหนึ่ง ขณะนั่งซักผ้าอยู่คนเดียวก็มีเพื่อนครูคนหนึ่งถือหนังสสือพิมพ์ไทยรัฐ วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหา - “เฮ้ยสลานายชายเพลงได้แล้ว ข่าวไทยรัฐลงว่า รุ่งเพชร แหลมสิงห์ ซื้อเพลงนายไปร้อง และเอาชื่อเพลงเป็นชื่ออัลบั้มด้วย โอ้ยดีใจด้วยนะ ”

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น